Metamorphose Şiiri - Erol Çatal

Aynı çatı altında
Hükmüne uydum hakikatin
Yürüyenlerin yürüdükleri kadarbir yol yürüdüm
Ne gerisinde kaldım lanetli
Ne de ötesine geçtim ışığın
Ruhumu bakire aşk makamında buldum

Evreni yazan harfler içinde bir harfim
Eşimi aradım engin sesimde
Aciz yankımı elemli
Viran dudaklarda çarmıha gerilen
Hançerli odalarda bıraktım

Göz aşina kristal perdeninötesindeki sırlara
Koku yabancı değil artık mizancıya
Ey kelamın kor kılavuzu
Som basamağı çıkınca duyacaksın
Aynı bedende iki kalp çarmış senelerce habersiz
Bir susmuş hep diğeri konuşurken
Unutmuş andını bilerekanmamış hiç adını
Vaktini beklemiş zırhının
Güle çamurdan bir göl bırakmış

Ben adağımı tuıttum
Bir heceye adnımı adadım
Öyle garip bir rüzgar esti ki gölden
Kabil kabilesinden saydılar beni
Kim taşı benden başka bu ağır yükü
Aynadan kim çıkarır bu dipsiz sureti
Habil kanı sürülmüşken benim alnıma