Metamorfoz Şiiri - İsa Yılmaz

Adam bir resim çizdi
Bir meydan ve hıncahınç insan...
Neresinden bakarsan bak
Yalnızlık dedi adam
Konuşan, gülen, eğlenen
Kavgalara tutuşan
Parça parça bunca insan...
Sonra birkaç fırça darbesi vurdu adam
Sevgiden, şefkatten
Hayalden, umuttan
Ahlaktan, inançtan...
Geri çekildi ve izledi uzaktan
Korkunç bir şey gördü adam
Zalimler dem vuruyordu sevgiden, şefkatten
Hırsızlar maskeler takmıştı hayalden, umuttan
İkiyüzlüler nutuk çekiyordu ahlaktan, inançtan
Oracıkta öldü adam
Resimdekiler indi duvardan...

25.12.21