Metamorfoz Şiiri - Erva Özbaba

Değiştir hayatını
Kuş olup kanatlan özgürlüğe
Şiirin kanat çırpsın, yılma!
Ömürlük satırlarında
Ne ilk sefer ne de son
Yıkılışlar, haykırışlar ve tükeniş
Bir dost istedim yalnız
-ötesi değil-
Başka baharlara kaldı, uçtu
Aynı şehrin farklı sokaklarında
Korkuyla doğmuş güvercinlerin tüyleri.

Ben şiir içemem
Öğrenmedim adabını
Ve bakamam aynamdaki sana
Benden fazla ben
Senden fazla ben
Olmasaydı keşke y'üzüm
At başlı bir kafa
Küt saçlı bir yele
Mizacımız bu; oldum olası
Bölünseydim üçe, beşe
Biri sende biri sen de

Ağlasam da duyan olmaz
Dört duvarımın içinde
Olmasaydı keşke h'üzün
Bir sahilde, bir bankta
Ya da düşünde
Ne gemiler batırmışım ben
Kendi damlamı okyanus sayarken
Ve yaşamaya korkarken
Yaşamımı kaybettim
Ruhum bedenimden ayrıldı
Mavi göğün altında
Al renkli bileklere baktım
-ve morlandım yeniden-
Göz atlarının izinde!