Ne zaman duysam metal parçalarının tıkırtısını
Anlarım onların o iç sıkıntısını
Dertleşirim onlarla kendimce bir müddet
Silerim belki dertlerinin bir kırıntısını
Metalin iç çekişidir bu duyduğum sesler
İç içe geçen kafes üstüne kafesler
Şekilden şekle geçmekten usanmış
Çığlık olarak duyulur alınan bu nefesler
Toktur yorgun olanların sesleri biraz daha
Yenilerinki kadar kahredici gelmez kulağa
-Çünkü insan da yorulur zamanla, taş ve metal de
Sıksan özünü, görürsün, başlar ağlamağa
Kayıt Tarihi : 6.3.2019 18:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!