Metafor savrulmalara hasret kalp...
Dehlizlere dökülen yaşlar…
Gümüş işlemeli yarınların sabahları…
Hangi uçurumların beşiklerinde güller devşirmedim.
Hangi ölümlere gül suyu dökmedim.
Güneşe yürürüm adım adım…
Boşluk boşluk büyüyen geceleri yararım.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
