Metafor savrulmalara hasret kalp...
Dehlizlere dökülen yaşlar…
Gümüş işlemeli yarınların sabahları…
Hangi uçurumların beşiklerinde güller devşirmedim.
Hangi ölümlere gül suyu dökmedim.
Güneşe yürürüm adım adım…
Boşluk boşluk büyüyen geceleri yararım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
