Metafor Şiiri - Sefa Çelik

Tanrıçanın sınırları
Eski mısırdan kalma yüksek duvarlar
Sınırlar
Tüneller mayınlar
Duvarlara yazılmış yazılar
Ve gözleri tanrıçanın

Korkular olmamalı
Sayın tanrıça
Bir tanrıçanın korkuları
Hiç olmamalı
Bir ateş yanar
Dumanlar yükselir gökyüzüne
Uzaklardan
Bir turna sürüsü geçer
Sevince
Sevince boğulur alem
Düşününce her şey
Yerli yerince

Gece geç kalır karanlığına
Kırgın bir çiçek solar
Su vermeyi unuttuğun için
Çatlak duvarlardan
Bir söz sızar içeriye
Değişimden yana

Tanrıçanın sınırlarına
Çekiliyorum
Yeniden bir atak uğruna
Daha güçlü daha aydınlık
Kırgın çiçek
Çiçek açınca
Ve dumanlar yerini
Güvercinlere bırakınca
Belki geri gelirim
Sesime ses veren olunca.

S. ÇELİK