Metafor Şiiri - Necdet Arslan

bir kök sıralı taç yapraklar ve oynaşan öz su
söylenceyi bunaltan temmuz sabahlarından birinde
derine batan diken karanlık bir sis
şebnemin ihaneti bir ölü kelebeğin döşeğindeki son pozu
kötülük barındıran yeminler

.
kendini dalgalara tanrı kabul ettiren
karışık bahçe tomurcuklarından herhangi biri
geçmişi kötülüğe dönüştüren ruh kıyıcılığı kırık zar
belki de sen

.
çiçek kokmak başka bir derstir
solmasaydın keşke...