Metafor Şiiri - Emrah Kısmetli

Ilık bir akşamüstü,
Geçiyordum ahşap evinin önündeki kaldırımdan.

Sürtünüp de geçince yanımdan,
Titreterek ürperttin, kıl köklerimle beraber benliğimi.

Başımı kaldırıp sana baktım,
Gülümseyen çekik gözler
Çekti kendine hemen beni.

Hızlı adımlarla takip ediyorum seni,
Daha buluşmadan, sanki terk ediyorsun beni.

Ben ise bir sağından, bir solundan sırnaşıp,
Sadece bir soru sormak istiyorum.

Artık tükeniyorsun sen de,
Bilmiyorum, pişmansındır belki de..
Sıkıştırıyorum apartmanın köşesinde

Yaklaşıyorum yüzüne,
Sıralı bağlanmış iki güzel tekneye...
Hayır diyorsun!
Daha duymadın diyorum hışımla!

Hızlıca kaçıp gidiyorsun yanımdan,
Bağırıyorum arkandan...
Keşke kedi olmasaydık!