Düşüne takvim astım—
Yalnız yıldızlardan eğrilmişti dokusu.
Kâbus gibi parlayan gezegen yarattım.
Çiğ kokan limon çiçeklerimiz—
Kırmızı kurdeleden evimiz,
Toprağın vicdanı kımıldamıyor.
Eşit minderin çukurunda,
Ve yıkılmış dağın alnında,
Nazlı nazlı nefes alırsın.
Evrenin sırrını tütsü gibi yaktı,
Yamacın belleğinde örtüşen zaman,
Damarlarımda nüksettiyor anlamsızlığın.
Kayıt Tarihi : 30.4.2025 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!