Met Cezir Şiiri - Melahat Çetinkaya

MET CEZİR

Biliyor musun Açelya,
Aşk sonsuz bir okyanus sa
Sen ve Ben,
Ay'la Güneş gibiyiz.
Ne zaman aynı hizaya gelsek,
Met cezirler başlıyor aramızda.
Ve her defasında,
Boğuluyoruz aşkın girdabında.

Ne kadar inkar etsen de,
Anlaşılmaz biçimde,
Mutsuzluktan besleniyor yüreğin.
Oysa benim hayalim,
İçinde yakamozlar oynaşan,
Sakin, durgun, ışıltılı bir denizdi sadece.

Ah be Açelya,
Sen ve ben,
Gururun pençesinde iki yaralı yürek,
Gömülüp bir sessizliğin içine,
Ustalaştık hasrete kürek çekmekte.
Ama,
Demedi deme.
Böyle giderse,
Battı batacak gemi.
Yeniden ve sevgiyle,
Şişirmezsek yelkenleri...

MELAHAT ÇETİNKAYA