Mesutlu Köyü Şiiri - Rifat Akpınar

Ta tepenin başındaydı evimiz
Okula gidip gelmek zor oluyodu
Arkadaşlardan ayrı verilirdi ödevimiz
Her seferinde öğretmen saçımı yoluyodu
▫️
Okuldan gelince koyunları güderdim
Akşam olunca gaz almaya giderdim
Isırmasınlar diye adak adardım
Yinede köpekler ardımdan geliyodu
▫️
Kellemişti benek benek yüzüm
Kime ne anlattımsa dinlenmedi sözüm
Uykusuzluktan şirpit olan gözüm
Başımı yastığa koyar koymaz dalıyodu
▫️
Kimse calmazdı kapımızı
Bilen bile yoktu yapımızı
Babam dövmek için hepimizi
Koyunları gece otlaga salıyodu
▫️
Öğretmen vardı Ahmet,Bülent isimleri
Yörük derlerdi bendim hasımları
Hepsi ödev olarak verdiği resimleri
Bacımla, agamın yaptığını biliyodu
▫️
Onca yolu hergün gelir giderdim yaya
Yollarda düğün görürdüm söylerlerdi maya
Yoktu, düğüne kadife gömlekle gittim diye
Arkadaşlar ardımdan gizlice gülüyodu
▫️
Böyle geçti nice yıl, seneler
Hatıra kaldı Kâtip dede, Adile teyzeler
Zamanında alamadığım karneler
Üç ay sonra ardımdan geliyodu
▫️
Karne gelince öğretmen geliyordu ahaliyle
Dörtten üçüncü sınıfa götürüyordu eliyle
Arkamdan geldiğinden karne e haliyle
Rıfat gecikmeli sınıfta kalıyodu
▫️
O günler gelip geçti çoktan
Var ettik nice zorlukları yoktan
Öyle büyüyen böyle bi çocuktan
Yıllar sonra bu kadar adam oluyodu..
▫️
#ŞiirRıfatAkpınar | 06.06.2014