Dön Bana
günler,aylar,yıllar..
mevsimler,geçerken kapımdan
bir sen geçmezsin neden?
şu zavallı kalbimden.
Bu şehirde güneş
Benim yüzüme batarken yavaş yavaş
Çok uzaklarda bir yerde
Küçük bir çocuğun
Yüzüne doğuyor.
Acılarla dolu birgün daha
Sensiz bitti bak
Şu karanlık gecelerime
Gelde ışık yak
1999 izmir
Savaşta açan çiçekler gibisin
Seviştikçe güzelleşiyorsun
Bembeyaz bir kar gibi yagıyorsun
Karanlık gecelerime
Bütün kusurları örtüyorsun
Yüzün yüzüme degiyor...
sensiz geçen günlerimi
farzını kaçırmış,mevlaya benzet
yavrusunu uçurmuş..
bir kuşa benzet
dalları kırılmış..
ağaca benzet
Nasıl sevdiyse fatih bu şehri
Bende öyle sevdim seni
Harabelerle yangınlarla...
kalelerin yıkılan surları gibi
Parçalandım koptum hayatından
Bakışlarımda senden kalan yıkımlar
Çekilir eş,dost,akraba...
Gece yarısından sonra
Kendinle başbaşa kalırsın
Her defasında
kahkahalar yoktur artık
O sıcak sohbetler...
Çay,kokusu,kaşık sesleri...
Mezarlık sessizligindedir oda
Bir ben gitmem senden
Gidemem
Yeterki tut ellerimden
07.11.2011 ist
Sen hep gülüyorsun hayata,gül...
Ama yürgindeki acıları
O gülüşünle sakladıgını bilmiyor kimseler...
Sen sadece gül...
Bu hayattaki en kolay rolünü oynamaya devam et...
Hayatta birgün sana güler kimbilir
Uçurum tenhasında yalnızlığım bu gün
Yaşamak avuçlarında böyle her gün
Bir çocuk gibi sessiz ve çaresiz..
Hani,bazen olur olmadık bir yerde karşılaşırız
Ortalık sessizlige gömülür birden
Bogazımı yırtarcasına çıglık atsam
Bukadar dikkat çekmez ya
Hani,bazen bana gülersin olmadık bir anda
Ve kalbim bir kuş misali havalanır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!