Kara topraklar sarıyor bedenimi
Fani dünyada tenim soguyor
Kara gözler ayırdı sevdamızı
Tükendik,bittik.
Daracık yerde son sigaram
Dumanlar beni bogarcasına
Ve sen en yanlış kadın,
Kalbimi söktün giderken,
Beni benden aldın,
Güneşimi aldın üşüyorum.
Böyle olmasını ne sen ne ben istedik,
Kimse sevemez seni benim kadar
Duygulu cümleler kullanamam sana
Hak etmiyorsun hiçbirşeyimi
Ne sevgimi ne göz yaşımı.
Döktüm içimi dalgalara
Bu gece vazgeçtim
Buda yalanın bir parçası
Denedim milyonlarca
Zorla olmuyor, unutamıyorum.
Tamam diyorum,bu sefer bitti
Dalgaya inat kayaya tutunan bir yengecim,
Sense beni bir fırtınayla yenmeye çalışan rüzgar.
Ne hortumlar ne toz,toprak gördüm ben
Ama herşeye inat tutundum hayata bitmeden.
Herşeyi yapabilirdim senin için
Izdıraplar içinde bir oğlan
Durmadan adını anar
Gecenin zifirisinde
Cehennemin dibinde
Sensizligi haykırır.
Öyle bir aşk ki bu
Hasretin nefesimi kesiyor.
Öyle bir sevmişim ki
Annem bile kıskanıyor.
Vakit sona yaklaşıyor,
Güneş batıp, ay beliriyor
Yıldızlar öyle parlıyor ki
Sanki bana gülümsüyor.
Gün,gece karanlığında daha güzel
Tahmin bile edemezdim bu kadarını,
Böylesine bünyem hiç alışık degildi.
N’aptın nasıl başardın bilemiyorum
Ama yürekten tebrik de ediyorum.
Ne şansım varmış, ne sevap işlemişim?
Anı yaşayarak nefes alırken,
Hayalleri tüketmek midir yaşam ?
Her gece sızı ile gözü kapatırken
Umutsuz uyanmak mıdır yaşam ?
Yeni sayfalar açarak hayata tutunurken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!