Büyükşehir logolu bi bankta, küçük hayallerimize, çoğu kez çayı sıcak söyleyipte soğuk tüketmek zorunda kalırcasına dalıp giderken, elime yanlislikla dokunsun diye beklerdim.. Dokunmazdı! Dokunsa saatlerce seviştik sayardım..
Bırak gündüzleri sevgilim, sen gece gülümse.. Bilki gece gülümsersen karanlık yerini küçük aydınlıklara bırakacak, güneşin doğduğuna inanan bütün bedenler sevdiklerini günaydın mesajına boğacak..Gülümse! Buna en çok sokak çocukları sevinecek..
"Isırmıcaklarını bilsem severim aslında" Öyle derdim eskiden, sonra elimi uzattım çünkü diğer elimi tutan başka bi el vardı. Güven verici bişey bu bilirsin..
Sonra tekrardan..
Tekrardan..
Birgün yine uzattım, kafamı çevirdim, yoktun..Aslında atlardan korkmakla alakalı bi durumun da hiç olmadığını anladım..
Ne zaman nerede korkmak istesem Sen tut elimi istermişim.
Yoksun!
Kentte yağmurun dinmesiyle başlaması bir oluyor
Sana yazılmış bütün şarkıları başa alıp alıp tekrar dinliyorum
En sevdiklerini hani seninde yalnızlaştığını hissetiklerini..
Ne yağmur ıslatıyor göz çukurlarımı , Ne şarkılar acıtıyor içimi..
Bi sorun var, ben bu şarkıları severek dinlemiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!