Sıradan bir yazarn
Ablam Gitti, Odam Kaldı Bana
Ablam gitti…
Bunu en çok odam anladı,
Kapı aralığında kalan sessizlikten.
Adını Kalbime Yazdım
Seviyorum seni yar,
hesap tutmayan bir kalple.
Aklımın eremediği yerlerde
adın başlar cümleye.
İçimde büyüyen bir deniz var,
Mersinli bir kıza sevdalandım ben,
Deniz kokusu sinmiş saçlarının ucuna,
Gülüşü yaz gibi, Temmuz sıcağı,
Bakışı limon çiçeği;
Bir kez değdi mi kalbe,
ARTIK SEN YOKSUN
Bu bir alışma süreci değil,
bu bir bekleme hiç değil.
Bu, kalbimden
adını söküp attığım
son gündür.
Bu bir dönüş isteği değil.
Bir barış çağrısı hiç değil.
Bu mesaj
içimde susturamadığım
son cümlerin
Merhaba,
Bu maili sana göndermeyeceğimi biliyorum.
Belki de bu yüzden bu kadar rahat yazıyorum.
İnsan, okunmayacağını bildiği şeylerde daha az saklanıyor.
Ben böyle değildim
her sabah güneşi umutla selamlardım. Şimdi ise rüzgârın uğultusunda kendimi dinliyorum. Zamanla öğrendim ki, gülüşler de ihanet saklar bazen, dokunuşlar da yorgunluk taşır. Bu yüzden bir adım geri çekilmeyi kendime öğretmek zorunda kaldım. Geceleri sessizliği dinlerim artık; her yıldız bir hatıra fısıldar ama o hatıralar da acıyı getirir. Gözlerimi kapatıp yalnızlığın içinde yolumu bulurum. İtiraf ediyorum, karanlık geceyi sevmeye başladım çünkü gece, acılarımı dinliyor sessizce ve kimse yargılamıyor.
Eskiden her şeye inanırdım, her dostluğu candan severdim. Şimdi ise seçiyorum kim kalacak yanımda, kim sadece gölge olacak geçip giden. Hani o “sonsuz dostlar” dediğimiz var ya, her kayıp acı bir ders oldu bana, her ihanet bir tokat. Ve ben… güçlenmeyi öğrendim gözyaşlarımın arasından.
“Beşikten Mezara Aynı Kalpte”
Çocukluktu önce,
ellerimiz birbirine büyük gelirdi,
dizlerimiz yara, kalbimiz tertemiz.
Bir Gecelik Cesaret
Bu gece
yarını düşünmeyeceğim.
Adını sabaha saklamayacağım.
Çünkü bazı geceler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!