İkindi başlayan park pastahaneleri nöbetleri
Gecenin hangi saatinde son bulduğu hiç belli olmuyor.
İçmeden de sarhoş gibiyim bu aralar,
Gönlüm hüzünlü bir bahar akşamı yaşmaya mecbur oluyor.
Dilimde imin dolaşıyor sadece, gözlerimde hayalin.
Gülmek istesem gülemiyor,
Acı bir reçetesi bile olmayan,
İleriki safhası buhrana kadar giden,
Perhizi anılar olup, kalbe dokunan,
Amansız bir hastalıktır özlem.
Ya buğulu bir pencere ardından,
Sen varlığını belleğimden hala silemediğim
Sevdiklerime tek ihanetimsin şüphesiz
Unutmaya çalıştığım kötü bir anım gibisin
Ne senle oluyor, nede sensiz
Sen Ihanetimsin sevdiklerime
Hatice kadın elinde oldu doğumumuz.
Her ne kadar okuma yazması olmasa da,
Göbeğimizi o kesti, oydu ilk doktorumuz.
Arkadaşlıklar kurup, bir birimize hediye ederdik,
Günü birlik yaptığımız oyuncakları çamurdan,
Dayanıklı olurdu güneşe karşı,
Bakma bana öyle,
Toz tutmuş hayallerle başım dertte.
Küçük bir evimiz olmalıydı,
Pencereleri haki, dışı kahve köpüğü renginde.
Bir bahçemiz olmalıydı desenleri gülden,
İçindeki güllerin en güzeli de sen.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!