Mesut Dinç Şiirleri - Şair Mesut Dinç

Varsın kahret bana Varsın küfret Ben, benliğimi öldüreyim karşına bile çıkmayayım gitme bırak biletler yansın yürekler yanacağına Bırak otobüs boş kalsın eller boş kalcağına gitme düşkünler yurdunun düş kuramayan düşkünü olayım gitme o tekeri icat edenin diye başlayan cümleler kurdurtma bana o yolu yapan ustanın taa geçmişine küfrettirme gitme ölü canlar kumbarası mezarlığa çevirme hayatı gitme bırak biraz da gurbet çeksin senin hasretini dünyayı omuzlarıma yükleme lanet okutma o otobüs şoförüne gitme gözlerim nasır oldu yol gözlemekten ölümmü var sanki ucunda lan varsada beraber ölelim gitme sensiz alınan her nefesin deyipte yaktırma bana bu şehri sokak sokak el ele dolaşan aşıkları astırma meydanlarda vebal altında kalırsın ben dünyada sen ahirette yanarsın gitme bilmez misin sen gidersen çiçekler solar sen gidersen yürekler yanar sen gidersen bende giderim ben gidersem kıyamet kopar gitme yolda görsen tanıma yüzüme bile bakma beni bu yaşta çocuk gibi ağlatma bastığın toprağın altında kalayım gitme

bu bir çatışma, bu bir savaş pusuların mazgal deliğinde uzun menzilli silah gözlerin. yüreğimde yara, sinemde kurşun gibi siyah gözlerin bu bir kaçış, bu terkediliş içimde sararan hüzün gözlerin efkarıma meze, mezeme şarap, üzüm gözlerin fırtınalı bir derya, başımda bin bela yaraya merhem, derdime deva, gözlerin dalımda yaprak, soframda aş, kabrime toprak, baş ucumda taş, gözlerin. yüreğimi yakan, geceleri karartan, mecnun misali çöllere salan, leyla gözlerin.

ey gül bilir misin, yarin kokusunu alıp uzaklardan canhıraş kanat çırpmasını bilir misin, ona her sarılmak istediğinde dikenlerini hunharca üstüne salmasını bilir misin, bir avuç bedenin kanlar içinde kalmasını kanatların koparcasına sevmesini bilir misin bir sevda uğruna tuzaklara düşmeyi kafeslere girmeyi yinede kokun her geldiğinde yaktığım ağıtları bilir misin ey gül sen sevmeyi bilir misin bu nalanı bülbülü sevebilir misin