Mesut Akkaya'ya. Şiiri - Şükrü Güden

MESUT AKKAYA'YA..

Kimseye değil felek, sana sözüm,
Niye erken aldın sen bu Mesut'u?
Duyduğumda tutmaz oldu dizim,
Neden covite verdin sen Mesut'u?

Yaktı içimizi bu gidişiyle
Çok da mutluydu sevdiği eşiyle,
Mühendisti tırnağıyla dişiyle,
Neden çaresiz koydun sen Mesut'u?

Çocukları şimdi babasız kaldı,
Anayı babayı kedere saldı,
Şimdi O'nu toprak kendine aldı,
Neden muratsız koydun sen Mesut'u?

Gözleri maviydi, uzundu boyu,
Erdemli, çalışkan,usuldu huyu,
Bayram Çavuş"tu Atasının soyu,
Erenler katarına kat Mesut'u.

Babasının ardında saz çalardı,
Ezgilerde notaya tam basardı,
Günler geçtikçe engine akardı,
Topraksız ışıksız koyma Mesut'u.

Ana Dürdane, Aşık Murat babası,
İyi bir insan olmaktı çabası,
Unutmayız,hep çekeceğiz yası,
Cennetin bağında gül eyle Mesut'u

Bu kader mi yoksa alın yazımı,
Sitemkârım çalayım şu sazımı
Yabana atma olur mu sözümü
Yattığı yer incitmesin Mesut'u
Asla unutmaz Şükrü can Mesut'u.