Yüzündeki gülü açtırmak için
Eylül ayınımı bekledin sevgilim
Gözlerindeki menekşeyi
Hazan olsun diyemi sakladın
Neden tutamadım ellerini
Tuna boyunca akan kanım ben
Bazen Saraybosna,bazen Srebrenica'yım
Mavi kelebeğin peşinde koşanlardanım
Vuslat'ı hiç olmayan bekleyişlerden
Sesime çığlıklar,isyanlar dağıtırım
Bir tarihin yangınıyla tutuşur beynim
önce hayra yormalıyım düşümü
sonra sözlerime anlamlar yükleyebilirim
bilmem söylemelimiyim gözlerindeki renk cümbüşünü
bırak hiç baslamasın seni tasvire kalemim
azıcık bulanıyor düşüncelerim
Uzak bir gülüş olarak kalmayacaksın sadece
Biliyorum taşacaksın,sığmayacaksın
fikrime
Güller kırmızı bir sevinçle açacak
ellerimde
Yeni yeni tomurcuklanan sevdam
Seni sevmemin bedeli ne olacak
Bu düşünce aklıma geldikçe geceleri
Yüzüm sararıyor önce
Sonra birşeyler düğümlenip kalıyor içimde
Bu aşkın sonu ne olacak
Bir seferliğine bulsam o sihirli lambayı
Bir parça yalnızlık dilerdim belki
Gözlerimi yumduğumda ıssız geceleri
Bambaşka diyarlarda mutlu yaşamak için
Tekrar tekrar silerdim tozlu lambayı
Herşeyi sil baştan yaratmak için
Bir ömür benimsin
Ne güzel
Bende bir ömür seninim
Bakışlarında konuk ettiğin o günden beri
Gözlerinde esirim
Sıyrılıp dili geçmiş hüzünlerimden
Düşünüyorum
Geçmek bilmiyor zaman
Yollar bitmiyor
Özlemeyi düşünüyorum
ve kavuşmayı
Yol kenarlarındaki
Hep sen varsın
düşüncem de düşümde
yüreğimin gözlerinde
en tatlı gülüşünle
hasta yatağımda baş ucumdasın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!