annem ben küçükken
terketmişti bizi
sabah dokuzarabasıydı
hiç unutmam otobüsteki
o son bakışını
babaannem büyüttü bizi
ne vakit çay içsem
iki şeyi eksik bıraktığımı
görürüm
bir, dudak payını
iki, şekeri
birincisi, dudağımı dudağında unuttuğum içindir
buradayım
kalû belânın
belâ’sından
kaçmaktan geliyorum
sesini kaybetmiş
akşamın üzgünlüğünden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!