Mesut Şiiri - Solmaz Çiçek

Bilmediğim şehrin bilmediğim adamına
Sebebini bilmediğim bir şekilde
Varlığı güvenim olan
Gereksiz bir güvenim vardı
Kanattığı diz kapakları vardı onun
Nasıl kanattı kimse bilmezdi
O da söylemezdi zaten
Avucunda tutar beni beklerdi
Sadakatini samimiyetini
Birde üşümüş ellerime
Sıcacık kahvesini
Ağlasam da gülsem de
Tek kelime etmeden bana bakardı
Sadece dinler kafasını sallardı
Her sıkıntımın arkasında
Beni aydınlatan dev adamdı
Belki çocuktu ama yüreği adamdı
Sıcak DOST sohpetlerimiz olurdu
Beni her gördüğünde gülerdi
Avucundaki Sevgisini
Gülücükleri ile bana uzatırdı

Sevgili MESUT’A…