Havada asılı kalır her cinayetin kokusu
Her yürek en az bir faili meçhul taşır
Ve her cinayet kanlı olur
Fail her zaman acımasız, maktul ise her zaman gözü yaşlıdır
Ve patlar silah gecenin en koyu anında
Ve bir yürek kendi siperlerinde
Elvita sanrılarını sakla!
Ağır yaralı bir kuşun kanatlarında okunacak elvedan.
Zenci bir burjuva mezarına iki kadeh şiir üfleyecek,
Düşecek şehir.
Kaybolacak kuşkular.
Yıl bindokuzyüzseksensekiz
Gider!
Hiç olmadık,
Yanlış bir limana demir atarsın.
Sonra uğraşıp durursun
Balçığa saplanan cümleleri kurtarıp kaçabilmek için.
Ama nafile!
Farklı kimliklere sahip bir meczuptum
Şehrimin delisiydim
Sensizliğin vekili!
Dur durak bilmeyen cümlelerim vardı
Katillerin ve sayısız maktullerin seviştiği yüreğimde!
Oysa ki farklı bir dilde yazabilirdim seni
Tarih bilmem! Hangi ayın ya da hangi yılın
Gece 02:30’u
Asimetrik kasvetli bir rüzgar saçlarımı savurmakta!
Boğazın karanlık koynunda
Siyahın ortasında
Mavinin uzaklığında
Gözlerimde yorgun bir kış sabahı
Sayfalara dökülen zamansız mısralar.
Ve o kahrolası düşler.
Şimdi düşlerime teneffüs etmemelisin
Yoksa çocukluk korkularım canlanır
Uyandırma beni sensiz düşlerimden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!