Mestinaz Şiiri - Yusuf Kazak

Gözlerinde binlerce yılın rüzgarı;
Kaç vaha viran ettin amansız esintilerinle,
Talan ettiğin kaçıncı yürek ülkesi bu,
Mestinaz?

Kaç kuş süzüldü gözlerinden
Kırık kanatlarla, bekledi
Lahuti güneşinin fecrini
Mestinaz?

Sıla ettin yurdumu,
Limansız denizinde forsa,
Ne zaman dinecek akıntısı gözlerinin
Mestinaz?

Gedik açtın surlarıma
Hangi sevdanın bayrağısın,
Dalgalanıp burçlarımda
Burcu burcu kokan,
Mestinaz?

Ey güneş, yıldız, ay
Niçin etmezsiniz hükümran
Zeliha’nın sarayında,
Niçin çıkarmazsınız kuyulardan
Mısır’a sultan…
Hangi rüyamın tabirisin sen,
Mestinaz?

Azat olmam dehlizlerinden vaktinin
Esirim deveran eden suretine
Aklıma düşmüş,
Hangi zamansız acısısın feleğin,
Mestinaz?

Kâhinlerden sorardım seni
Sualim yalnızca uzlet,
Hangi kara küreden
Füsun oldun ömrüme
Mestinaz?

Huşu kokardı gökyüzüm
Cennete merdiven olan,
Niçin reva görüldü keskin sırat
Senli ömrüme,
Mestinaz?

Sırça köşkündesin yüreğimin
Örtmeyecek tenini kefenler
İlelebet,
Mestinaz…