Soğuyan yüreğimle dedim bunu:
Seni sevdim!
Ama hoşça kal.
Bu seni sevmek değildi sadece,
şairin dediği gibi 'ben seni sevmedimki,
Bu sabah erken kalktım
içimde bir sevinç, bir sevinç
kanat açıp uçasım geldi
çocukluk işte
insan uçar mı hiç
Sağol sevgilim aşkımız eskidi
Birşeyler yapıp tazeleyelim hadi
Sağol sevgilim suç bende
Bilemedim son soruyu
Sevgilim sorular olmayacaktı hani
Yaşam seni beklemekti
Doludizgin koşarken
Kan ter içinde
Yaşam ayakta kalmaktı
İnce bir tel üstünde
Kaç boyut vardır bir yaşamda
Kaç yaşam sığar bir ömre
Kaç geceden sonra geçer özlem
En çok kaç kişiyi sevebilir bir insan
kaçını unutabilir
Bilirsin pusudur dört yan
Vurabilirler her an – bizi-
Şimdiye kadar değmedi
Ama bilinmez ki
Belki yarın
Belki şimdi
Eller giderken kabzalara
-karşımdaki sendin-
mermiler sürülürken namluya
-karşımdaki sendin-
arabalar dönüp köşeyi
gelirken üzerimize
Suçum yok, uzak durdum kıyısından o denizlerin
ama her gülüşünde binlerce martı havalanıyordu gözlerinden
ve sen su oluyordun çöl sıcağında
kanmıyordum.
içtiysem suçlusu değilim.
Seni bu kadar seviyorken ve sen bu kadar uzaktayken
Ya hiç bir şey söylemeden susacaktım yüreğimi
Yada mısralarda aramalıydım diyeceğimi
yanan korları karıştırmak gibi bir şey bu
ama yanıp kül olmadan nasıl doğabilirsin yeniden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!