Mest-û-best Şiiri - Efe Başhoruz

Göğü kaplarken kızıl grilik,
Bedenim mayışırken sıcaklığında,
Unutamadığım gülüşünün ardında.

Yüreğim dondu, karla doldu aklım.
Hayâl imkânsız, gerçek oldu savım.
Ben ne seninle yaşayabilirim.
Ne de sensiz bu çölü aşabilirim.

Yeri kaplarken bitmeyen kızıl sel,
Götürdü beni ırağa meçhûl el.
Üşüttü, darsız bıraktı beni yel.

Zamân kuşanırken ölüm silâhını.
Silemem gözümden Âhu bakışını.
Bırakamam izlersem yolun sonunu.
Baht gider, hoşbaht yalan bulur soluğunu.

Etrâfımı sararken kimseler bu saâtte,
Sensiz nefes alamaz olurum istesem de.
Adımın, sanımın yiteceğini bilsem de..

Ölüm bulurken beni sensiz gecemde,
Olamaz, deyip geri adım atamazken korkudan,
Ne bir pusu bekledim o gece siste;
Ne birisini istedim senden özge.