Mest Şiiri - Eray Şayir

Ve bir gün yaprak düşecek,

Yüzüm gülmeyecek eskisi gibi…

Hoş, güldüğü de yoktu zaten,

Acı ve kederin havzasından kurtulmak,

Kurtuluşa çığlık atmak sevgilim.

Gözlerim sel,afet bir yolcu otobüsünde.

Kulaklarımdan çıkmayan sesin…

Saçlarının buğday kokusu elimde,

Özlüyorum… Özlemekte de kararlıyım sanki,

Sanki değil hatta, özlemediğim bir an bitap düşüyor yüreğim.

Şimdilerde çığ kaplı kalbim,

Sevgime ektiğin nifak tohumları yeşeriyor birer birer,

Gördüm seni,yanına zerre tane yakışmayan bir adamla

Anladım ki kalbimin içinde açılan bahçeye akbabalar dadanmış,

Ve dolanmış boynuma sımsıkı düğümlü intihar ipi.