Meşruca Yaşamak Şiiri - Ahmet Berat Ünal

Issız bir yurt, sessiz bir hayat;
'Yaşamak' dedikleri bu mu?
Günlerce çilekeş dolaşırım,
Kaldırımlar, 'hayat' dediğiniz bu mu?
Memnun değil misin, de yaşamaktan.
Çok şükür..
Elimde sigaram,
Cebimde üç, beş kuruş param,
Var ya bana yetecek kadar.
Gözüm yok elin parasında pulunda,
Çileli insanları düşünürüm;
Yatağıma uzandığımda..
Dertlerimi unutuyorum;
Onları hatırladıkça...

İçimden bir ses diyor:
Yemek, içmek var meşruca;
Eğlence yok ama,
Boş ver diyorum ayaklarıma,
Boş ver sevdaya.
Yorma kendini bu fanide
Bir kadına..

Kasım 1975
Noter n. 3616

Fani: Gelip, geçici. Meşruca: Haram olmayan.