Ben, bana üzülmelerimle meşhur ettim kendimi kendime
Göz önlerindeki otobüs duraklarında…
Göbeğinde bir parkın asılsız düşüncelerle yıldızları seçemezken
Mesken ettim ölümleri beynimdeki hecelerime…
Köprü korkuluklarına tırmanıp gecelerce Düşünmek yerine, seçmeye çalıştım çoğu gece kazıdığım isimleri parmaklıklara…
Gündüzler gecelerden çalarken yıllar için
Ve yıllar içinde sorgulamaktan korktum hep ilk gecemin hıçkırıklarını…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta