Benliğimizi korumaya çalıştığımız her an özgürlüğümüzü kirletirken, bir hiç uğruna şehvetle yolumuzu kaybediyoruz..
Yaşanılası en ağır hüznü maskesinde taşır insan..
Kaybetmekten korktuğum gibi azalıyorum..
Yağmur altında, bir küvetin başına uzanıyoruz..
O kadar umutsuz, o kadar yarana kadınım ki..
Meşru kılınan maskelerimizi yeniden kuşanıyoruz..
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta