Gazeller 5 (gaye) Şiiri - Turgut Akyüz

Hangi özür insana affettirir kendini?
Hangi tevbe unutturur yaptıklarını?
Göz yaşı başına gelenleri unutturur da,
Hangi göz yaşı siler kendi ettiklerini?

Derlerdi Mevla’nın rahmeti her şeyden büyük,
Hani tüm hatalar olurmuş O’nun affından küçük?
Yoksa biz o af ve rahmetten mahrum kaldık da,
O yüzden mi kendimiz bile omuzlarımızda yük?

Çok kelimeler okur insan nice kelimeler yazar,
Kaç kelime söylemiştir kaç kişiye anlatmıştır yazar,
Lakin Mevla’ya en iyi arzu hal sükût imiş,
Zira kul aciz kalmadan gelmezmiş ilahi nazar.

Dert yok değildir derdini anlamayan vardır nice,
Derdi anlamamak en tehlikeli derttir bizce,
Derdini bilmek ve anlamak en büyük lütuftur,
Zira derdi olmayan gününü gün eder sadece.

Gününü gün eden derdini de kendini de unutur,
Nice insan vardır ki niçin mutlu olduğunu bilmeden mutludur,
Böyle insanlar her şeye olurlar razı,
Sadece kötü hale razı olmayan umutludur.

Acıdır huzuru aramaya vesile olan,
Dinlenmek ister mi insan hiç yorulmadan?
Yokluktur gayrete ve talebe sebep olan şey,
Cevabı bulamaz bulsa da anlayamaz soru sormayan.

Aşk acıdır ama acıtan şey aşk acısı değildir,
Zira aşık kalbindeki yaranın deşilmesinden zevklidir,
Aşığın kalbindeki aşkın ölmesidir aşığa acı veren,
Ama aşığı asıl öldüren kalbindeki aşkı kendi öldürmesidir.

Aşk, aşığın maşuğa kavuşma arzudur ancak,
Aşk sadece mahşerde nihayet bulacak,
Zira aşk bir nesneye ya da bedene olur sanırsın amma,
Aşk aşığın kendi kalbindeki benliğedir yalnızcak.

Hata eder kendinden kaçmak istersin o bene,
Dertlerin kapatırya hani seni kendi içine,
Hani kucağın boşken kendine sarılırsınya,
Aslında sığınmak istersin kendi kalbine.

Dertler kalbine çökmez aslında sen atarsın onları kalbe,
Zira aslında mekan o kalptir yüce Rabbe,
Af ve merhamet kibirden hali olan kalptedir bu yüzden,
Bu yüzden kalbine sarıldığında dolarsın merhametle.

Günah ve hata mütevazi kılar insanı,
Yeter ki kişi idrak etsin bir kerecik aczini,
Mevla günah işleyenin kalbine tecelli eder de,
Uzaktır yenemeyen kişiden kibrini.

Şirk ya Rabbe mağrur olmak ya kula galebe iddiasıdır,
Galebe iddia etmek de aslında kibir iddiasıdır,
Bu yüzden affetmez Yezdan şirki zira,
Kibir, İblis’i şeytan yapan şey yani kalbin iflasıdır.

Merhamet kalpte velhasıl mağfiret kalptedir,
Zira hepsinin sahibi olan da kalptedir,
“Enelhâk” diyen idrak etmiş hali ve cevabı da,
Fakat aşk da kalptedir o halde bu hal nedendir?

Merhamet kalpte, af kalpte Mevla da kalpte ise,
Ve dahi aşkın da mahalli kalp ise,
Aslında aşk kalbin de benin de sahibinedir,
Lakin mâsivâda arar aşkı bu idraki anlamaz ise.

Gözyaşı ne affa sebep ne de delalettir,
Ne özürdür affettiren ne nedamettir,
Rüeysi! Kalbinde kibir yoksa eğer kendini affetmen,
Seni Mevla’nın da affettiğine alamettir.

Ey bu satırlara kadar okuyan sevgili can,
Bil ki bu sözler kendimedir kat’an,
Yoksa haşa ne sırrı ifşadır ne de isyan,
Lakin yazıp gözüne sokmayınca ya da kakmayınca başına,
Esef ki anlamıyor bu kalp çoğu zaman.

4 Eylül 2020 / Erzincan