Mesnevice 11 Hz Ömerin Köşkü 08

1390
-
Uçsuz bucaksız çölden,
Yüce dağlardan,ulu gölden,
Bir rum elçisi geldi, medine denilen kutlu yere.
Birkaç söz söylemeye Ömere.
Yol yorgunu, bir kalabalığın yanına çöktü.
Sordu,
Nerede acaba halifenin köşkü?
Kalabalık gülümsedi.
Dediler ki;
Onun köşkü yoktur.
Köşkü aydınlık bir candır.
Ünü yayılmışsa da devletlere.
Bilse de her talebe.
Onun köşkü,
Yoksullarınki gibi bir kulübe.

1395
-
Hey yabancı! bir hayaldir sendeki.
Gönül gözünde varsa perde,
Onun köşkünü nasıl görebilirsin ki...
Gözünden kalkarsa perde.
Belki görürsün köşk nerde.
Kim ki canından attı hevesleri,
O zaman duyar arı duru sesleri.
Muhammed arındı da ateşten dumandan,
Doğu da batı da önüne açıldı.
Baktığı her yere Allahın cemali saçıldı.

1400
-
Kimin açılırsa göğsünde bir kapı,Nurlara eş.
Görünür ona her şehirde bir güneş.
Ay nasıl görünürse arasında yıldızların,
Öyle görünür ona cemali Allahın.
Gözün kapalı diye yok olmaz dünya.
O gözün gördüğü değildir ruya.

1405
-
Nuh çağırdıkça kurtuluşa nefes nefese,
Sardılar başlarını poşulara.
Kulak vermediler o ilahi sese.
Gözleri vardı, görmediler.
Dostu görmeyenin kör olsa gözleri,
Daha iyi.
Rum elçisi duyunca bu sözleri,
Doğrudan, haktan.
Çıldıracaktı neredeyse meraktan.

1410
-
Yürüdü aramaya ömeri.
Dünyada böyle bir adam var da,
Neden gizli kalsın dedi.
Bedevi kadının biri gösterdi,
Hurma ağacının altında uyuyan Ömeri.

1415-1420
-
Adam düşünceye daldı...
Ben ki nice padişah,şah gördüm.
Aslanlar kaplanlar bile rengimi solduramadı.
Nice savaşta kılıç salladım.
Savaşlar öldüremedi.
Neden her yerim titriyor görünce,
İşte silahsız yerde yatıyor.
Niye o zaman yüreğim,deliler gibi atıyor.

1425
-
Hayır hayır, değil bu heybet,
Şu hırkalı adamın heybeti.
Bu Allahın heybeti, halktan değil haktan.
Cin de insan da bakar korkaraktan.
Uyandı Ömer.
Birbirlerine sözden evvel selam verdiler.

1430
-
De ki Rabbim Allah.
De ki dosdoğru yoldayım.
İner de melekler,
Korkmayın,üzülmeyin,cennetle sevinin derler.

1435
-

Dedi ki Ömer ona;
Hal,güzel bir gelinin cilvesidir.
Makamsa onon vuslatı.
Cilveyi herkes görür.
Ama vuslatı onunla yalnız kalan bilir.
Hal sahibi sufi,her yerde doludur.
Aralarında çok az makam sahibi bulunur.

1440
-
Can konakları vardır,ruh seferleri.
Zamansız zaman vardır,Ve fetihleri.
Ve umutların ötesindedir,ve isteklerin.
Ömer dost buldu onu.

1445
-
Tertemiz tohumu,tertemiz toprağa ekti.
Yoklar onunla varlık olur.
Varlar yokluk.
Taşın kulağına dese bir söz,
Olur akik.
Bedense olur can.
Güneşe seslense olur parıldayan.
Yada tutulan.

1455
-
Buluta seslense yaşlar akar gözünden.
İsterse ikircikli bırakır insanı.
Seçer birini gelince zamanı, o da haktandır.

1460
-
Can kulağını aç ki,
Anlayasın hakkın bilmecelerini.
Gizlinin açığın nedenini.
Sana da vahiy gelir.
Vahiy nedir?
Duygudan gizli söylenen sözdür.
Akıl ve zan kulağı ifas eder bu durumda.

1465
-
Bu Allah ile birliktir.
Zorlama değil.
Gönül gözü anlar bunu.
Açılır önüne gayb ve gelecek.
Kapanır geçmiş,değersizleşir,anılmaz olur.

1475
-
Ekmek cansızdır sofrada,
Dönüverir bedende neşeli bir ruha.
Bir parça et olan insan,
Dağı denizi madeni deler.
İnsan canının gücü yapıyorsa bunları,
Canın canının gücü ikiye bölmektir ayı.

1480
-
Hele can açarsa,
Sır dağarcığının ağzını,
Nasıl olmaz derbeder...
Can,
Alır başını da arşa gider...

1515
-
Sordu elçi;
Ey ömer,
Ruhum hapistir bedende,
Bir hikmet var mı bu nedende...
Ey insan, dedi Ömer.
Anlamı söze tutsak etme.
Anlamı hapsetme.

1520
-
Sen ki bir parçasın ufacık.
Bütüne sakın ola söz etme.
Sözün faydası yoksa,söyleme.
Kavga etme,yüzünü ekşitme,sirke gibi olma.
Şükür değildir bunlar.
Sirke yakacaksa ciğeri,
Biraz şeker kat içine.
Şiir mi yazacaksın,
Şiirde anlam yanlışa götürür seni.
Anlam şiirde sapan taşı gibidir,
Zapt olunmaz ayakları elleri.

1530
-
Elçi kendinden geçti.
Yaradanın kudret şarabından içti.
Sel,denize ulaşınca deniz oldu.
Tohum tarlada ekin.
Ekmek Ademe bağlandı da
Dirildi.
Mumla odun kapkaraydı,
Ateşe feda olunca,
Nurlandı...

1535
-
Adam kendinden kurtuldu da,Diriye bağlandı mutlu oldu.
Allahla nasıl konuşulur ki...
En önemlisi insan için,ve ilki,
Kuranı anladığı dilden okumaktır.
Peygamber hallerini onda bulursun.
Peygamber ruhlarına karışır da,
Ululuk denizinin balıkları olursun.

1540
-
Okur anlar da, reddedersen Kuranı,
Peygamberi,velileri görsen ne olur...
Onu kabul ettiysen eğer,
Can kuşun kafeste daralır.
Kurtulmayı istemezse bilgisizdir.
Can kuşunun ruhu kurtulursa,bil ki;
O olacaktır önderlerden biri.
Sesleri gelecektir o güzel dinden,
Kurtuluşa yönelirsin onların elinden.

1745
- Bir kez döndün mü yüzünü Allaha,
Can;
Denizin dalgası gibi altüst olmak ister.
Denizin altı mı güzel,üstü mü?
Onun oku mu güzel,kalkanı mı?
Ey gönül ayırma beladan neşeyi.
Yoksa vesvese parçalar seni.
İsteğin olsada şekerden tatlı,
İsteksizlik,o sevgilinin isteği değil midir?
Dünyanın kanını dökse eğer,
Soracak mısın neden...

1750
-
Ey dost.
Aşığın diriliği ölümdedir.
Gönül arıyorsan,ver artık gönlünü.
Ara onu yüzlerce nazla cilveyle, her yerde.
Usandım senden dese de...
Bu akıl bu can senindir,ezelden ebede.
Git,bana bu masalı okuma dese de...

1755
-
Aşığım öncekiler sonrakiler gibi.
Size söylediğim,
Sadece küçücük parçası bu aşkın.
Hepsini söylesem yanar dilim.
Anlayanlar dahi yanar.

1760
-
Ben bir petek bal oldum.
O yüzden ekşidir suratım.
Ben söz ustası oldum.
O yüzden susarım.
Ekşi olsun ki suratım,
Bu dünyadan ayrı kalsın şekerim balım.
Bu söz her kulağa girmesin diye,
Tanrının yüzlerce sırrından,
Birini size ettim hediye...

İzmir 2008

Not:Bu bir şiir değildir.Mevlananın düşünce dünyasında bir gezintidir.Daha anlaşılır olması gayesi güdülmüştür.Saygılarımla.