Dün gece muhabbet erleriyle aşk meclisinde, sevda ipine, söz incileri dizerken, rüzgarın getirdiği misk kokusuyla kapının perdesi aralandı da o göründü.
A güzel, ceylanın kokusunu, senin cennet kokuna tercih edeceğimi sana kim söyledi ki?
Ahu gözleriyle gülümseyerek içeriye girdi, mahcemalinin nuru, önce solmuş yüzümü, sonra da ruhumu aydınlattı. Sessizce geldi yanıma oturdu. Dönüpte ona bakmayınca;
-A güzellik vurgunu, niye hiç iltifat etmezsin bana, hatam nedir ne kusur işledim sana? dedi.
Sessizce ona dedim ki; Ey sevgili, ne kadar zalimsin, güzelliğinden ne diye beni mahrum etmek istersin, karşıma otursana...16.06.2001
Kayıt Tarihi : 25.6.2002 06:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!