Mesnevi Şiiri - Buğra Yener

ak kağıda kara düşmek
aşk ateşi içinde üşümek
içerken o aşkın şarabını
yâr şems diye dönmek

tutuşturup ney’in sesini
üflemek nefsin nefesini
bir kuru daldan bir ateşle
eritmek ruhun kafesini

ruhum can içinde gölgedir
kurumuş serabının yerince çöldedir
kime sorsam o artık sırra kademdir
o mecnun leylâ’sı şems’dir

kırılsın aynaları kupkuru ruhumun
yansın kor alevlerce fitili mumunun
ardınca perişan olayım yolunun
savur küllerimi edasıyla kolunun

beni ferhat eyle nefisimin dağlarını deleyim
şirin eyle bana o nur cemalini, göster göreyim
ne olacaksam oldum bu çağda işte kapına geldim
seninle semâh durmaya ebedi niyetlendim