İşleyen demir ışılarmış.
Biz her işte böyleyiz.
Mesleğimde Türklük damgam,
Alınterim,emeğim var.
Demirci demiri döver,
Tavında.
Körüğe iner bir örs,bir çekiç.
Vur ha vur, vur ha vur….
Demirci pulluk,orak,tırpan,balta
Yapar…
Bıçakçılar, pala,bıçak kama yapardı.
Doyum olmazdı seyrine
İşçilerin,yamakların.
Terzi kendi söküğün bile diker.
Ya köşgerler,mest ve çarık yapar,
Ayakabı söküğü diker, şimdi.
Hazırı çıktı çıkalı…
Hiçbir şeyin kalmadı tadı tuzu.
Bir zamanlar ahenkle işleyen demirciler çarşımız vardı.
Gerçekten kayboldu gitti.
Sanatlar, zanaatlar.
Karcılar,sucular. kalaycılar…
Süsüydü parkların,pazarların
Pamuk şeker ve şalgamcılar...
28.02.2009
Kayıt Tarihi : 28.2.2009 10:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!