Meslek Sırrı Şiiri - İbrahim Karaçay

Bir gün sabah çıktım iş aramaya
İlan gördüm, sağa sola bakarken
Vardım işçi oldum bir lokantaya
Sevinçliydim ilk gün evden çıkarken

Bismillah diyerek, başladım işe
Kebap yapmak için et taktım şişe
Özenerek koydum tek tek ateşe
Yandı gitti bulaşığı yıkarken

Bir berber dükkânı açtım sapaya
Alttan üstten makas attım tepeye
Adam döndü altı aylık sıpaya
Zor kaçtım arkamdan kurşun sıkarken

Kalayladım ışıl ışıl kapları
Genişledi birden bire çapları
Tava düştü elde kaldı sapları
Ateş fazla gelmiş körük yakarken

Bir saz aldım ozan olayım diye
Günlerce yürüdüm aç, susuz, yaya
Çalıp söylemeye vardım bir köye
Sap kırıldı tellerini takarken

Terzilikte iki sene çalıştım
İğneye, ipliğe hemen alıştım
Tam dedim ki; ben bu işte geliştim
Kumaş telef oldu ceket dikerken

Allah var tellaklık yakıştı bana,
Bir hışımla kese attım adama
Elimden tez kaçtı kurtuldu ama
Derisini yüzdüm suyu dökerken

Nihayet başladım bir inşaata,
İp ile harç çektim beşinci kata,
Anlamadım nerde yaptıysam hata
Aşağıya düştüm ipi çekerken.

Dişçi oldum tuttum yeni iş yeri
Hazırladım pense, çekiç, neşteri
Yaz başında oldu bir tek müşteri
Alt çeneyi kırdım dişi sökerken

Sermayesiz diye hamallık yaptım,
Benden ağır yükün yanına saptım,
Dengesiz girince şifayı kaptım,
Belim tutmaz oldu yere çökerken

Zar zor girdim bende devlet işine
”Satıldı” dediler, gelme boşuna
Üç gün sonra kondum kapı dışına
İsyansız kısmete boyun bükerken

Sonuç iflas oldu kalmadı para
Çaresizlik ile gezdim avara,
Bedava olunca gittim pınara
Su kesildi oluk oluk akarken

Karaçay’ım işte budur ahvalim
Bugüne dek devam etti bu halim
Yağmurlu havada açıldı dilim
Bu şiiri yazdım şimşek çakarken!!!.

29.04.2001
İbrahim Karaçay