Meslek fobisi Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Kanatlanmış uçuyor şu günler pır pır pır pır
bahar geldi doğrudur sevdalar kıpır kıpır
benim gönlümse çorak sanki mezra sanki kır
uzak uzak köylerin bir sürü çobanıyım

çantamda azığım var
arkadaşım yıldızlar
ay da görünür bazen
içimde yaram sızlar

türküler kavalımda
kepeneğim sırtımda
azıcık salağım da
üç fakülte btirdim

meslek fobim var benim

birazcık yabaniyim

köye inerim bazen erzak alırım köyden
kendimin efendisi farkım yok ağa beyden
nasıl olmayayım ki üç lisan üç diploma
sarışınım birazcık gözlerim çakır çakır
kim talip olmadı ki evde kalmış kızına
bir çok kurum peşimde müdür olurdum ama

meslek fobim var benim

doğa çok öğretici burda yaptım doktora
kapalıya fobim var duramam öyle yerde
gece sabah kadar yıldızları sayarım
bir kaç saat uyuyup uyanırım seherde
matematik dehası mühendis bir kafam var
gök kubbe evim benim yıldızlar aydınlığım

kırda inşa ettim ki evim havadar olsun
yeter benim gönlüm şen kalbim bahtiyar olsun

dediler ki oku sen boş gezenin kalfası
derya deniz gezersin ol bir gemi tayfası
uzak uzak köylerin bir sürü çobanıyım
türküler kavalımda kepeneğim sırtımda
gökyüzünde yıdızlar aklımda cadı kızlar

meslek fobim var benim

sarışınım birazcık gözlerim çakır çakır
bazı şiir yazarım bazı hayal kurarım
koca yokmuş şehirde eş olmaya adayım

kime ne deniz olsam kime ne ada olsam
bazı Heybeli'yim de bazı büyük adayım
köyün muhtarı öldü muhtarlığa adayım

işe fobim var benim
korkutur karanlıklar

aşk'a fobim var benim
evlilikler müzelik
korkutur tek düzelik
fobim benim evlilik

meslek fobim var benim

12/Nisan/2011/Salı/Bodrum