Mesken Tuttu Yüreğim

Kurumuş güllerime aşkı okudum yine,
Bakışını arsızca mesken tuttu yüreğim.
Öyle dalıp kilime tekrar dokudum yine,
Nakışını fersizce mesken tuttu yüreğim…

Bir yol vardı ötede adımlarım gitmedi,
Ben gitsem de öteye o bana hiç gelmedi,
Ben hayatı sevsem de o beni hiç sevmedi,
Yakışını hunharca mesken tuttu yüreğim…

Vura vura bağrımdan o ruhumdan göçüşün,
Ne kokun var boynum da ne de beni öpüşün,
Ne sen vardın yanım da ne de bana gülüşün,
Yokluğunu yıllarca mesken tuttu yüreğim…

Bir ömrü heba ettim sensizlik keder midir?
Kendimi de terk ettim yokluğun kader midir?
Ben nefsime zulmettim varlığın heder midir?
Hesabı da yârsızca mesken tuttu yüreğim…

Bir yanımda geçmişim bir yanımda gelecek,
Bir tabutun içinde herkes bunu bilecek,
Ardım da neydi kalan bir anımda silecek,
Ahireti kârsızca mesken tuttu yüreğim…

Geri bakmak yok artık gençlik arkada kaldı,
Saçlarım da aklarla gözüm aynada kaldı,
Kalbim de imanımla elim duada kaldı,
Fatihayı yalnızca mesken tuttu yüreğim...

Murat Bekir Alpars
20,11,2023