Meşin Top Şiiri - Sinan Oğuzhan

MEŞİN TOP

Gün batana kadar yorulurduk,
Kirli meşin topun peşinde.
Hayallerimizi koşuştururduk,
Akşam gelecek babamın hayali.
Akşam olurdu, gün yorulurdu,
Bir bir inerdi otobüsten babalar.
Mağrur, ağır başlı, elleri dolu.
Kaçardı topumla oynaşanlar,
Güven dolu ellere sarılırdı,
Kese kâğıtlarında idi akılları.

Koca meydanda yalnız kalırdık,
Mağrur, dimdik meşin topumla.
Sarılırdım sımsıkı kirli meşine,
Ayaz olur eserdim kirle evime.
Hiç belli etmezdim evdekilere,
Hışımlar eserdi içimde hışım.
Hıncımı ellerimden alırdım,
Ellerimde kirlerden temizlerken.
Daralır aniden balkona çıkardım,
Geçen arabaları seyrederdim.
Babamı hayal ederdim, indiğini,
Kaytan bıyıklarını, paketsiz ellerini,
Balkona üşüşen meraklı kadınları.

Gözüm Zehra’ya takılırdı aniden,
Koklatmazdı valla, oynamazdı.
Dibinden keserdi yoksa saçımızı
Asıl babasından korkardık, berberdi.
Kenar mahalle enteliydiler işte,
Bu çöplüğün içinde gül gibiydiler.
Hele Zehra bir nadide zakkum.
Birden inlerdi tüm apartmanlar,
Halil amcanın naralı tekbir sesleri.
Ezanlara gerek kalmazdı burada,
Halil amca minarede abdest alırken.

Her gün aynı sinema oynardı,
Akşama kadar meşin tepenler,
Otobostan paketlerle inenler,
Halil amcanın tekbir sesleri,
Zehra hanımın balkon defilesi.
Bu renkli kenar mahalle filminde,
Bir tek bendim Kara Oğlan.
Her akşam sarılırken kirli meşine,
Yeminleşirdim, minik yüreğimle,
Sen erkeksin oğlum, ağlamak yok,
Ve şimdi kirli meşinim de yok.

04.12.2002 -03.18
Malkara