Meşin Koltuk GÜLCE Şiiri - Osman Öcal

Meşin Koltuk

Ne ayağın ayak ne başın tekin,
Bilirdik ki namus sende
**************Şeref ar sende.
Yükün yük amma değişmiş lakin,
Dümen sende oyun sende
**************Haram kâr sende.

Nice ocak sönmüş nice ev yasta,
Zemheri buzusun yağısın dosta,
Çürümüş bedenin benliğin hasta,
Verem sende kanser sende
**************Yaban ur sende.

Kokarcanın kokusunu sürünen,
Bukalemun kimyasına bürünen,
Sürü koyun ile üç beş erinen,
Denek sende dönek sende
**************Sazan tor sende.

Bezirgân ruhuyla hımbıl uyutan,
Uykuya varanın nabzını tutan,
Umurunda değil yıkılsın vatan,
Sağır sende dilsiz sende
**************Bakar kör sende.

Çevresi harami yoldaşı sapık,
Tanrı’yla aldatan uçkuru kopuk,
Membası patlamış sinekli topuk,
Akrep sende çıyan sende
**************Çifte mar sende.

Kırmızı üstüne yeşil ve sarı,
İngiliz külünde patlayan darı,
Peteğe dadanmış yağmacı arı,
Hain sende namert sende
**************Hepsi var sende.

Yazmazdı Vuslatî yazmazdı ama,
Asalet üstüne vurulmuş yama,
Sömürür ruhunu aldığın kuma,
Durul sen de diril sen de
**************Anla gör sen de.

Osman Öcal