Tenlendiğim döpiyes seni inandırsın ki
Gül kokuyordu taş yontucu beynimiz
Biz öyle gülümserken anatomisel öz bakışla
İvedi bir bahçe gibi şenleniyordu aşkyüzünde suretimiz…
Ağzım burnum yerindeyse aynada güzelim
Kalbim yoksa toprakta çirkin
Gaipten sesler duyuyorum orda annem ağlıyor
112 nin çıkamadığı merdivenler kadar acil ağlıyor
Sen duymuyorsundur ama ben seviyorumdur
Kalbimiz yoksa.......
Ah kalbimiz yoksa bizi toprak da budayamıyordur...
Sevinçli bir gündem oluşsaydı ekstra güzeldik
Gezerdik üstelik yan cebimizde Paris, Venedik
Haddinden çekici bir yara koymuyorsa bizi yolda
Ve yontulmuş güneş kokusu varsa havada
Açmışsa kendini toprak bir ölü mabadına
Komşunun görümcesinin düğününe de giderdik…
Biz giderdik ve iyi felekten çalardı hayata tutunan deri
Gömleğinden damlardı bürokrat yemini
Deri bir buruşmaydı geçemezdi ölümden
Canım yok satılıyor ruh çağıralım istersen
Diyemem ah diyemem sevgilim sen hala böyle güzelken…
Beyaza mürekkeplenir gibi, geceden birazlanır gibi
Sen yazarsın ben yazamam onlar yaza gelirler
Bu yordamsızlık özlemi bu yolcuyu çıkmaza kerh etmeler
İngiliz bir ezginin göğsümü gökdelenden sana atması gibi..
Sen istesen, eğer istersen
Sarılıp kalbimize bizden de geçerdik
Tenlendiğimiz döpiyes seni inandırsın ki...
Kayıt Tarihi : 9.5.2014 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kalbimiz yoksa.......
Ah kalbimiz yoksa bizi toprak da budayamıyordur...
sen var ol şair...söyleyeceği çok kelamı olan şairlerdensin vesselam
ve farkına varıyoruz
söylediklerin söylemediklerinin yanında
çakıllar arasında görünmeyen kum tanesi
bir gün
bir çocuğun hıçkırıklarında duyulur belki
benim de söylemediklerim var henüz
döpiyes seni inandırsın ki...
TÜM YORUMLAR (3)