Meselâ Ne Dersin? Şiiri - Nihal Mirdoğan

Meselâ diyorum; şu ânda sehven
Saatler, zamanı bölsün... ne dersin
Kalalım mı burda sâde sen ve ben
Sonra ne gelirse gelsin... ne dersin

Şivekâr sefâlar gelirse sehven
Hayâl et, sineme daya merdiven
Serenatlı şu hoş geceyi öven
Besten beni güfte bilsin... ne dersin

Yemin olsun şu ân ruhuna daldım
Bu gece felekten bir gönül çaldım
Ömür menbaından eceli aldım
Bensiz tüm zamanlar ölsün... ne dersin

Bak, gök kapısından çırpar bir kanat
Boşa geçen zaman inat mı inat
Çıldırıp da deli olan kâinat
Gecikmiş âlemi silsin... ne dersin

Bu nasıl bir hâz ki râm oldum sana
Oysa ben bu vâkit kaydoldum sana
Di'li geçmiş zaman yana ha yana
Artık öyküleri salsın...ne dersin?

Ey benim afeti yatıştıranım
Hâlimi hâline katıştıranım
Pınar dudağımda yandığım ânım
Sular sebilleri delsin... ne dersin

Selam olsun kuşlar ovalar bağlar
Cennetimde ne çok hülyalar çağlar
Sen diye bakan şu güzelim dağlar
Irmak ırmak aşkla dolsun... ne dersin?

Of...aşk tılsımı can yakarsa sehven
Şöyle dönüp bana bakarsa sehven
Âh bir de peşine takarsa sehven
Şu sinemde hançer olsun... ne dersin?

Ey yâr bağrım açık gururda nazda
N'olur şu kalemi yorma biraz da
Vebâli yüklenen zorda kalmaz da
Sehven de olsa bir gelsen...ne dersin?

Meselâ...