Mesela dedik Şiiri - Muammer Erdem

Yanındaymışım şimdi.
Balkonuna oturmuşuz.
Masamızda Allah ne verdiyse.
Denizin dalga sesleri kulaklarımda.
Gözlerinde seyrediyorum.
Ormanların tüm yeşilliklerini.
Şarabımızı şerefe kaldırıyorsun.
Göremiyorum.
Uzattığın kırmızı şarabı,
Kırmızı elbiselerinin içinde.
Kulaklarında sallanan küpelerin ilgimi çekiyor bir ara.
Ne şanslı şeyler diyorum.
Ben onlar gibi şanslı olamadım.
Kulaklarına takılmayı bırak,
Yanından geçemedim.
Esen rüzgar masamızdaki mumu söndürüyor ama,
Gücü yeterse kalbimde yananı söndürsün.
Gücü yetiyorsa artık geceleri uyutsun beni.
Yetmez be.
Yetmez.
Bu aşk yangınını söndürmeye değil rüzgarlar,
Denizlerin suyu bile yetmez.
Bir ara dans ettik.Daracık balkonda.
Yanak,yanağa.
Kalp,kalbe.
Öylesine korktum ki;
Duyacaksın diye kalp atışlarımı.
Çalan telefon sesiyle kendime geldiğimde
Anlıyorum güzelim.
Dalmışım yine hayal deryalarına.
Kızma ne olur bana.
Umut fakirin ekmeği,
Adım Mehmet olmasa da yiyoruz işte.
Umutlarla yaşıyorum.
Var mı sana bir zararım.
Alma!
Alma; hayallerimi elimden yalvarırım.
Zira ta başında yazdım.
Mesela dedik ya.