Mesela Şiiri - Ümit Alphan

Uzansak sere serpe,bozkırlara.
Güneşe ayıp olmasın diye,
Perdelik diktirsek penceremize.
Bulutlar olsa kumaşımız,uçları fırfırlı.
Terzimiz tanıdık,Hasret Teyze...

Buz gibi öpsen beni.
Dudakların yapışıp kalsa.
İstesen de salıvermeseler.
Müebbede çarptırsa bıyıklı hakim.
Adı bilindik Barış Amca,
Suçlarımız aşksa...

O günün ödülünü verse Kudret Bey,
Ya zafer yada madalya.
Bir üçüz çocuk olsa kupamız.
Kucaklayıp atsak havaya,
Güneş Ay ve Yıldız desek adlarına.
Çocuk olup oyun arkadaşı olsak onlara...

Kahkahalarımız Uzay Abinin,
Stüdyosunda kırkbeşlik olsa.
Asırlar sonra iğneli gramafonda çalınsa.
Mutluluğumuzdan yeni çocuklar doğsa.
Adlarını Özgür ve Devrim koysalar.

Her şey bir öpücükle başlasa.
Geleceğin Ümidi olsa,
Senden doğan bana benzeyen yazarlar,
Mesela...
Ümit ALPHAN //Mesela//