Mesela Şiiri - Keziban Saat

Bu şehri bazen susturmalı,
Tarafsız bir sabah neşesiyle...
Hayra yormalı artık,
Mesela eylül düşlerini,
Çatlayan toprağı,
Kayan yıldızı,
Kırılan bir kalbi mesela...

Bu şehri soluksuz okumalı,
Yeni çatlamış bir tohum ibretiyle...
Sökmeli bilmediğin bu alfabeyi,
Göklerin azim ezberini,
Yerin rahim duasını,
Bir bebeğin anne sevdasını,
Aşkın amentüsünü mesela...

Bu şehrin çarklarını durdurmalı,
Gıcırdayan bir kapı iniltisiyle...
Seküler çarklara hidayet,
Köhnemiş fikirlere aydınlık,
Umutsuz nazarlara, idrak,
Öfkeli yüreklere,merhamet,
Gönül hengamelerine sevgi mesela...

Bu şehri daim dinlemeli,
Kulak gerçeği anlarsa şayet gözdür.*
Duymalı görünmeyenleri ve bilmeli,
Bir gözyaşının yol türküsünü,
Güneşin doğum sancısını,
Bir karıncanın ayak sesini,
Kalp kırıldığında çıkan sesi mesela...