Mesela 2 Şiiri - Mehmet Şahan

MESELA 2

(DEDİM, DEDİ 15)

Dedim; bir gün dürüp-düşsem mesela,
Dedi; oğlun kızın, bırakmaz seni!
Dedim; çöle düşüp pişsem mesela,
Dedi; alın yazın, bırakmaz seni!

Dedim; dosta kuyu eşsem mesela,
Dedi; vicdan sızın, bırakmaz seni!
Dedim; tasta suyu içsem mesela,
Dedi; vildan sazın, bırakmaz seni!

Dedim; karlı dağda aşsam mesela,
Dedi; bahar yazın, bırakmaz seni!
Dedim; sırlı çağda taşsam mesela,
Dedi; kahır nazın, bırakmaz seni!

Dedim; uğrun uğrun coşsam mesela,
Dedi; hoş avazın, bırakmaz seni!
Dedim; yorgun-argın koşsam mesela,
Dedi; yürek hazzın, bırakmaz seni!

Dedim; Pîr-i Fânî uçsam mesela,
Dedi; varda gözün bırakmaz seni!
Dedim; gani gani içsem mesela,
Dedi; harda özün bırakmaz seni!

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNÎ)
24.05.2025 – KAPAKLI