Mesela Şiiri - Sergenle Herhangibirdunya

İlk defa böyle, zeytin ağacının yaprakları hışırdıyor kulağımda,
Eskiden kalan birşeyi hatırlatırcasına.
Somun ekmeğinin kokusu mesela,
Ya da tarlanın kenarında kalmış bir lavanta.
Güneşin doğuşunu, ilk seninle yaşadığım sabahın ışığı,
Keman sesi kadar huzur, o gözlerine dalmak,
Yastık savaşı sonrası yüzümü, gözümü kapamak,
Yeni çıkan sözcükleri ilk sende duymak,
Ve kulağına fısıldamak.
Ya da akşamdan kalma bir demli çay mesela,
Gözlerimde bir şeyleri bırakmışım ya, uzakta,
Ekin başları sallanır ya dünün sabahında,
Rüzgarda kollarımın arasından esen, senin kokun ya,
Yalın ayak ilk kalışım,
Dereyi paçalarımı hiç sıvamadan karşıya geçmek mesela,
Güle oynaya.
Ellerimde kalan saç telinle sana bakmak mesela.
Yüzümde böyle bir buse bulmak,
Sonra o buseyi öpmek.
Akşamın güne elvedası ya.
Ellerimden birşeyi ilk kaybedişim aklımda,
Ya da terk edilmiş yavru köpek gibi,
Sığınmışım kendi gönül kıyıma.
Yapayalnız bir ıslık, benimle sabah arasında.
Saçlarımı saldım, senin bilmediğin sabahın rüzgarına.
Huzuru ilk terk edişim, senin arkandan kapı kapatmak mesela,
Gönül kapılarını da kapattım korkma,
Zeytin ağacının yaprakları hışırdıyor kulağımda,
Kalmışım yapayalnız,
Kalmışım gecenin koynunda, kucağında
Kendimle başbaşa!!!