Meşe Şiiri - Ahmet Taşlı

Yaşanılanlar
Arkam sıra
Gölgem kadar karanlık değil ama

Geçmişim benden hesap sorar
Yarım bırakılmış sevgiler arkamdan ağlar

Dostlar çekilmiş
Sevgililer seçilmiş
Güller biçilmiş
Geceler hep içilmiş…

Sonbahar mevsim.
Yapraklar dökülmekte
Takvim yapraklarına göre seri

Geceler uzamakta gündüze göre
Bende mesailer uzamakta
Sevgiliye dair düşler bahçesinde
Yevmiyesiz sigortasız
İmece usulü
Seni düşler
Bu kaçak çalıştırılan
Sevgi amelesi

Zaman değişmekte
Geçmiş her gün biraz daha geçmekte
Sulamadan bakmadan büyüyen tek varlık
Bir şeyleri biriktirip de doldurduğumuz
Ara ara açıp kurcaladığımız çekmece.

Karanlık bir işkence
Büyüyen sensizlik tümörüne

Şöyle durup da bakınca olup bitenlere
Bense,
Hani ilkokul sıralarında çizdiğimiz yolun kenarındaki
Sayısız güz
Kış
İnsan
Zaman
Gören
Gövdesine sevdalar kazınmış
Gölgesinde dinlenilmiş
Yağmurda sığınılmış
Ama hep kullanılmış
Acılarını yapraklarına oranla taşıyan
Ayakta durmaya çalışan meşe.

25-11-2008
Bursa