Meşalem Şiiri - Mahmut Eren Şentürk

Beni bana sorsan,
Ben bile cevap veremem bazen,
Beni koruyan bu karanlık sondan,
Elimde olan kalemimdir şahsen.

Parmaklıklar ardından güneşe dokunmayı,
Ama ne parmaklık?
Konuşmayı, sonuçları, oturmayı ve kalkmayı,
Her şeyden sakladığım dışımdaki parmaklık.

"Ben miyim bu?" dediğim her an elimde olan kalem,
Kurşun izleri ile belirliyor benliğimi.
Engel olabilen yok madem,
Anlatmaya devam et bilmediğim kendimi.

Niye ben,ben olamıyorum mesela?
Çok mu yabancıyım? Yoksa siz mi?
Kimin için okunuyor bu sela?
Geçmişim mi? Geleceğim mi?

Olursam,yazarsam,ararsam,
Belki böylece,
Kendimden,nefretimden,kibrimden uzaklaşsam,
Belki böylece,
Sizi,herkesi sevsem,sevsem,sevsem.