Meşalelerin Senfonisi

Kaf dağlı gülüşün yayıldı dudaklarıma
Yüreciğime sindi tebessümün
Tıpkı güneş yanığı gibi...
Doru bir kısrak gibi doludizgin geçerken gözlerimden
İnancıma silinmeyen ayak izlerini bıraktın
Şimdi göğüs kafesimde
Yarattığın fırtınanın
Senfonisiyle coşuyor teknel ağaçlarım
Sesini görüyorum içim ısınıyor.
Zaferin alazı vuruyor yüzüme
Senin alev alev yanan kutsal bedeninden...
Yüzünü gizliyor önünde güneş, kıskanıyor
Günün karanlığında yıldızlar
Alkış tutuyor gıptayla...
Ve
Demir parmaklıklarla kuşatılmış bir hücrede
Üzerinde yanık kazağıyle
Talihin azizliğine küfrediyor biri...
(Aralık 2000-2003)