Mesala, Mesala... Şiiri - Akif Eke

Mesela, okumadın dün sana yazdığım şiiri
Kaşlarınla gözlerini bana doğru itip,
Bir mısra okumadın ansızın
Çok güzeldi diyerek,
Vapurda, yanıbaşımda, mesela...
Galata'dan el sallarken siluetlerimiz boğaza
Ve hatırlamadın birlikte bakmıştık oradan
koca gözlerle.. İstanbul'a, mesala..

Çok güzeldi! mesala...

Mesala, iskele önünde beklerken
ellerini beline dayamış.
Dudaklarn ölgün.. gözlerin büzüşmüş..
'Hadi' dediğimde, dönmedin çocukluğuna
Elimi tutmadın, mesala...

Mesala, beklerdim senden
İşten güçten bahsederken,
yanlışlıkla dokunmanı koluma
iki ya da daha çok saniye, mesala...

Mesala, anlatırken öyle içten
'Ve eskiden aslında ben...'
Yanaklarındaydı işte O
O Masum allık, mesela..
Döne döne gülüp oynadığını
Gözlerinde canlandırıken de, mesala...
Ve hafifce bana dönmüşken de..
yüzünde bir tebessüm olmuşken de
başin yere düşmüş,
kücük bir kız çocuğuyken, mesela...
Göl rengiydi gözlerin.
işte o an! işte o an! mesela..
Gözlerinle yarıştığım mesele.
Anlatamadığım, mesela...
ME-SE-LA!